Verbinding (nieuwsbrief december 2016)

Afgelopen zondag heb ik de film ‘Down to Earth’ gezien. Een indrukwekkende documentaire over een Nederlands echtpaar dat met hun drie jonge kinderen de wereld rond reist, op zoek naar de ‘Earth keepers’, de doorgevers van authentieke wijsheden uit oeroude culturen. De boodschap van deze sjamanen en genezers die ze onderweg ontmoeten is universeel: een betere wereld begint bij jezelf. De film gaat over de kracht van ‘gewoon zijn’ en minder moeten en minder willen. Het raakte me diep in mijn hart.

Een sjamaan uit Kenia in Afrika vertelde over schaarste. Ze waren heel arm, maar heel gelukkig. Hij zei dat schaarste je bewust maakt van de essentie van het leven. Dat vond ik zo mooi. Hij vertelde dat hij en zijn stam gelukkig waren omdat er verbinding was. Verbinding met de natuur en verbinding met elkaar. Er was veel liefde onderling. In het Westen leven de mensen veelal in steden en zijn we de verbinding kwijt met de aarde en de natuur, met onze eigen natuur (want wij zijn ook een onderdeel van de natuur) en met elkaar. Doordat we de verbinding kwijt zijn, maken we de natuur kapot (voor geld) en omdat wij onderdeel zijn van de natuur, vernietigen wij ook onszelf. Ze vertelden ook dat we ziekten creëren als we niet in afstemming zijn met onze ‘spirit’. Als je van het pad van je hart afwijkt, dan kan ziekte zich openbaren.

Ik voelde me zo geroerd door de woorden van de sjamanen en de prachtige beelden van de mensen en de natuur. De stemming in de bioscoop was intens, zacht en verbonden. We kwamen naar buiten en waren er stil van. Ik dacht na over alle manieren waarop ik kan bijdragen aan de aarde, de natuur, de dieren en de mensen. Al is het nog zo’n kleine bijdrage, alle beetjes tellen.

Een manier waarop ik mag bijdragen aan verbinding, is mijn werk in mijn praktijk voor Rebalancing. Daar ben ik dankbaar voor. Rebalancing gaat over de verbinding maken met jezelf, met je natuur. Met natuurlijke, menselijke gevoelens en universele, menselijke behoeften. Gevoelens zoals blijdschap, liefde, verdriet, passie en boosheid. Ze hebben ons veel te vertellen. Voelen is natuurlijk, we voelen de hele dag door. Als we met onszelf verbonden zijn, dan kunnen we met de ander verbinden. Als we niet in onszelf thuis zijn, waar verbindt de ander zich mee? Ik merk dat wanneer ik meer in mijn hoofd zit en vanuit mijn ratio leef, dat ik me minder verbonden voel met mezelf en anderen.

Ik denk dat we minder verbonden zijn met ons gevoel, omdat gevoelens soms niet zo makkelijk zijn om te dragen. We zijn bang voor onze gevoelens en willen geen ‘negatieve’ gevoelens. We denken dat we steeds gelukkig moeten zijn. Met ons denken proberen we de situatie onder controle te krijgen (ons ‘eruit’ te denken). Ook wordt er veel waarde gehecht aan intellect en minder aan gevoel. Maar ja, zonder voelen zijn we onze kompas kwijt! Stel, je kon niet voelen. Hoe zou je beslissingen kunnen maken? Onze gevoelens zijn intelligent en wijzen ons de weg. Boosheid geeft helderheid, daadkracht en zorgt voor gezonde grenzen. Door verdriet echt toe te laten, kunnen we loslaten en komen we weer in ons hart.

Kortgeleden volgde ik de HBO medische- en psychosociale basiskennis (zodat mijn cliënten vanaf 2017 nog recht op vergoeding houden vanuit de aanvullende zorgverzekering). Daar was een inspirerende docent die ons naar een film liet kijken (alweer een film!) over mensen met psychische ‘stoornissen’. De eerste keer keken we ernaar zonder een instructie en de tweede keer vroeg hij ons om er naar te kijken en ons voor te stellen hoe het zou komen dat deze mensen psychisch in de knoop raakten. Deze keer keek ik vanuit mijn gevoel en mijn hart ging wijd open. Ik voelde toen verbinding en empathie. Er was veel gebeurd in de levens van de mensen in de film en zij hadden hun best gedaan om te overleven in moeilijke omstandigheden. Mooi om het verschil te ervaren tussen analyserend en (mee)voelend in het leven te zijn.

Hieronder geef ik je een korte oefening om met jezelf te verbinden. Ik raad je aan dit een paar keer per dag te doen!

Neem een bewustzijnspauze

Neem af te toe een momentje pauze om stil te staan bij wat in jezelf en om je heen gebeurt. Beschrijf dit in gedachten: ‘het eten staat op het vuur’, ‘de kinderen rennen rond’ en ‘hé. ik voel me een beetje eenzaam’. Of ‘het is kwart over twaalf’, ‘ik werk mijn lunch snel weg’ en ‘ik ben zenuwachtig voor de presentatie straks’. Probeer alleen te registreren, te observeren en neutraal te zijn tegenover je ervaring. Ga weer verder met je bezigheden met meer bewustzijn van jezelf! Meer verbinding.