top of page

Wegduwen of verbinden?

Een client in mijn praktijk vertelde over de pijn in haar schouder en borstgebied. Ze zei dat ze er van af wilde. Het moest weg. Ze was het spuug zat. Ze snakte naar rust en verbinding met haar lichaam. Ze ging op de massage tafel liggen en ik nodigde haar uit om contact te maken met de pijn in haar lichaam. Ik raakte de plekken aan. Alles in haar verzette zich. Stapje voor stapje verbond zij zich met haar pijn. Ze keek niet langer weg. Ze voelde het. Gaf het aandacht en ruimte. Eerst kwamen de tranen. Toen boosheid. Vervolgens diep verdriet. En compassie voor zichzelf. Haar lichaam had haar veel te vertellen. Oude pijnlijke herinneringen kwamen voorbij. Haar hart was groot genoeg om het nu te omarmen. Na afloop was de pijn gezakt. Er was rust en verbinding.

Pijn of delen van onszelf willen uitsluiten of bestrijden helpt niet. Eerst fluistert onze ziel (via onze lichaam), maar als we niet luisteren gaat het op een gegeven moment schreeuwen. Luisteren naar de signalen, aandacht geven en het omarmen helpt wel. Dan worden die delen die afgescheiden waren gezien en erkend. Het hoort er weer bij. Wij zijn een eenheid, alles is met alles verbonden en hoort er bij. Dit principe geldt ook voor het groter geheel. Ons lichaam is de wereld in het klein.

Op dit moment heerst er veel angst en verdeeldheid in de wereld. En zoals het in ons lichaam niet werkt, werkt het ook niet in de wereld om iemand uit te sluiten. Iedereen en alles hoort er bij. Dat gezegd hebbende, valt dat soms niet mee. Onze waarheden en behoeften lopen sterk uiteen en het valt soms niet mee om elkaar te accepteren. Ik voel dat ook in mij. Sinds 25 jaar bestudeer ik verschillende vormen van natuurgenezing en ik kan alleen maar zeggen dat de huidige maatregelen ter bestrijding van Covid 19 niet bij mij resoneren. Ik geloof niet meer in wat de regering en media ons voorschotelt en spreek dat uit. Soms roept dat iets bij de ander op en word ik op mijn persoon aangevallen. En soms roept dat weer iets in mij op. Ik wil wegduwen of zelf weggaan. De ander uitsluiten. Maar net als iets in mijn lichaam uitsluiten niet helpt, helpt iemand uitsluiten ook niet. Het is ook niet wat ik echt wil. Diep van binnen weet ik dat we verbonden zijn en wil ik die verbinding.

Die verbinding begint in mij. Eerst mijn eigen gevoelens en overtuigingen over de verwijdering toelaten en onder ogen zien. Er met mijn hart bij te zijn. Vanuit daar is het vaak makkelijker om weer naar de ander te kijken. De ander met mijn hart te zien. Voorbij de meningen en waarheden. Elkaar te ontmoeten in gedeelde menselijkheid. Elkaar de ruimte te geven voor de eigen waarheid. En soms lukt dat gewoonweg niet en kiezen we voor afstand of laten elkaar los. Maar weet, ook al zien we elkaar niet meer, we blijven altijd verbonden. We horen er allemaal bij. Wij zijn één. Laten we dat nooit vergeten.

bottom of page