De kracht van zelfcompassie
Al twintig jaar verdiep ik me in verschillende manieren van genezing en heling. Inmiddels heb ik heel wat opleidingen en cursussen gevolgd. Ik ben heel nieuwsgierig en wil zelf alles ervaren om te weten wat wel of niet voor me werkt. Datgene wat voor mij werkt en in mij resoneert is ook waar ik zelf mee werk met mijn cliënten. Het zijn juist mijn ervaringen en die van anderen, waar ik getuige van ben geweest en van heb geleerd, waar ik mee werk in de sessies met mijn cliënten.
Bij elke cliënt is het een zoektocht of puzzel om stukje voor stukje tot meer heelheid te komen. Waar wringt het zich en wat wil mijn cliënt ten diepste? Elke cliënt is anders en heeft iets anders nodig. Ook zijn er universele thema’s die wij met elkaar delen en mee worstelen. Het is een onderzoek en creatief proces die we samen maken om tot meer kracht en verbinding te komen. Ik zie het als een kunst!
Veiligheid en uitdaging
Steeds meer realiseer ik me dat veiligheid zo belangrijk is voor ons om tevoorschijn te kunnen komen. We zijn allemaal gekwetst in relaties en hebben bescherming opgebouwd. Vroeger gaf dat een gevoel van veiligheid, maar nu geeft het vaak eenzaamheid en verlies van verbinding. Ik denk dat het nodig is om veilig te voelen tijdens therapie en dat de juiste voorwaarden hiervoor gecreëerd worden, maar ook dat we een beetje uitgedaagd worden.
Eigenlijk is de therapie een weg waarbij we de uitdaging aangaan om ons beschermingsmanieren langzaam los te laten en meer in contact te komen met achterliggende pijn. Te realiseren, dat waar we bang voor zijn, al lang geleden is gebeurd en dat we nu volwassen zijn en het nu wel aankunnen om pijnlijke gevoelens toe te laten. We kijken vanuit het hier en nu naar de pijn van toen. We beseffen dat we volwassen zijn en nu kunnen zorgen voor ons eigen veiligheid omdat we niet meer afhankelijk zijn. Dat gaat stapje voor stapje. Het vertrouwen mag groeien. In de veiligheid ontdek je je eigen kracht om voor je eigen veiligheid te zorgen!
Ik geniet er van om stapje te stapje een relatie op te bouwen zodat het proces zich steeds meer kan verdiepen. In de relaties zijn we soms bezeerd, maar we hebben een relatie ook nodig om te helen. Om nieuwe input te krijgen. We ervaren onszelf door onszelf de ogen van de ander.
Zelfcompassie als helende kracht
Naast veiligheid, denk ik dat zelfcompassie belangrijk is om onszelf te helen. Zelfcompassie geeft verbinding met onszelf, het smelt de pijn. Persoonlijk merk ik dat hoe meer zelfcompassie ik heb, hoe meer compassie ik voor een ander kan voelen.
Mijn eigen vermogen tot zelfcompassie is gegroeid, maar soms is het ver te zoeken en geef ik mezelf op de kop. Ik heb veel zelf kritiek gekend (nog steeds maar gelukkig niet zoveel meer) en heb daar zo mee geworsteld. Mijn verlangen naar meer zelf liefde maakte dat ik vele manieren heb gezocht om hier in te groeien. Sommige manieren heb ik wat aan gehad en anderen minder. Ik heb oefeningen gedaan die werkten, maar door mijn nieuwsgierigheid zocht ik weer naar nieuwe manieren. Zo bleef het uitdagend voor me.
Wat ik wel heb gemerkt is dat zelfcompassie toch wel begint met tijd nemen. Momenten creëren om met mezelf te verbinden, even tijd met mezelf door te brengen. Het heeft ook herhaling nodig. We zijn net plantjes: het gaat er niet om eens in de zoveel tijd onszelf te voeden, maar regelmatig! Als we een plantje maar een keer per halfjaar water geven dan komt ze niet tot bloei!
Zelf compassie is niet iets wat ik op commando op kan roepen, maar ik kan het wel uitnodigen en omstandigheden creëren die behulpzaam zijn. Mij kan het helpen om mezelf aan te raken, een hand op mijn hart en buik te leggen en een kwaliteit van liefde en steun in mijn handen te voelen. Het kan me ook helpen om mensen of bomen achter mij te visualiseren die mij steunen en omarmen, dan word ik zachter. Met twee handen op mijn hart ademen en lieve dingen tegen mezelf zeggen. Mezelf in de ogen te kijken en mijn waardering te uiten naar mezelf. Te vragen of iemand me even wil omhelzen. Echt een keuze te maken om te stoppen met mezelf te veroordelen en vriendelijk voor mezelf te zijn. Te zien dat ik mijn best heb gedaan, ook al pakte het niet ‘goed’ uit. Het klinkt heel gek, maar de laatste tijd hoef ik alleen maar het woord zelfcompassie te zeggen en dan ga ik het voelen!
Zelfcompassie is voor sommige mensen best wel lastig, maar met de juiste omstandigheden en verbinding is het er voor iedereen denk ik! Oefening baart kunst. Het vraagt kwetsbaar durven zijn, open. Dat kan eng zijn, maar al mijn cliënten vertellen me dat als ze de kwetsbaarheid durven toe te laten en hun hart opent, ze zich juist veel krachtiger voelen! Zo voel ik het ook.
Kwetsbaar zijn hangt volgens mij samen met compassie. Je werkelijk laten zien, je hart weer durven openen. We denken dat door kwetsbaar te zijn we makkelijk gekwetst kunnen worden, maar dat denk ik niet. Een open hart voelt juist sterker. In beschermingsmodus voel ik me veel banger en zwakker. Uiteraard hoeven we ons niet bij iedereen kwetsbaar op te stellen, soms is het beter om voor onszelf te zorgen of onze kwetsbaarheid te beschermen.
De momenten waarop mijn cliënten hun harten openen en compassie voor zichzelf voelen is altijd een bijzonder waardevol moment. Zelfcompassie is misschien wel de krachtigste heling die we kunnen ervaren. Dat wens ik ons allemaal!