Voel je verdriet (nieuwsbrief september 2017)

Ken jij het gevoel van ‘niet helemaal gelukkig voelen’? Een soort achtergrond gevoel van licht verdriet? Alsof er een grijze wolk om je heen hangt? Ik wel. De afgelopen weken voelde ik zo nu en dan een vaag gevoel van 'niet happy'. Het gevoel bleef een beetje om me heen hangen op de achtergrond... Ik ging leuke dingen doen, ‘genieten’ van buiten zijn, zocht afleiding op de tv, deed gezellige dingen, probeerde het te negeren, ik herinnerde mezelf aan al het moois in mijn leven waar ik dankbaar voor mocht zijn en dat er geen reden was om ongelukkig te voelen... maar het gevoel bleef aanwezig op de achtergrond. Toen ineens drong het door tot mijn bewustzijn dat ik mijn gevoel ontliep! Ik besloot om dat vage, licht ongelukkig gevoel aandacht te geven, het onder ogen te komen. Ik vroeg mezelf af wat er aan de hand was. Niet meer negeren, maar onderzoeken. Dat ik hier niet eerder aan had gedacht! Ik liet al mijn gevoelens toe, al mijn onvrede en ongenoegen mocht er zijn. Even kwamen gedachten voorbij zoals “ik heb hier geen tijd voor” en “als ik dit toelaat, zak ik helemaal weg”, maar ik opende me nog meer voor mijn gevoelens en al snel was het me duidelijk wat er aan de hand was.

Onze dochter gaat in oktober op wereldreis. Niet eventjes, maar het plan is voor een paar jaar…Toen ze het een half jaar eerder vertelde was ik blij en opgewonden voor haar en kon ik me helemaal in haar verplaatsen. Op haar leeftijd ben ik zelf 3 jaar op wereldreis geweest. Een fantastische tijd en ik gun het haar ook! Toen ik gefocuste aandacht aan mijn gevoel gaf ontdekte ik dat ik verdrietig was omdat ze wegging. Ik heb de tijd ervoor genomen om aandacht te geven aan mijn verdriet. Het deed zeer in mijn hart. Ik wilde haar nabij houden, plezier met haar beleven, leuke dingen met haar doen. Dat wilde ik niet missen. Ik heb me toen overgegeven aan mijn verdriet en heb hartgrondig gehuild. Ik merkte steeds mijn neiging om te zeggen “nu is het klaar” maar dat was het niet. Er waren nog meer tranen, meer verdriet dat gevoeld wilde worden. Ik wilde haar niet loslaten. Het deed pijn, maar mijn hart begon langzamerhand te verzachten en meer open te gaan. Er kwam meer rust en compassie voor mezelf. Eigenlijk kwam er ook compassie voor een ieder, ik ben niet de enige die dit kent, die afscheid moet nemen. Wij kennen allemaal deze pijn. Langzamerhand kwam er ontspanning, verzachting en rust in me. Dit was nodig geweest! Nadat ik uitgehuild was, voelde ik weer rust en ontspanning. Mijn dochter gaat nog steeds weg, maar het voelt nu anders. Het is zoals het is, maar alle gevoelens hebben de ruimte gekregen. Dat kan een groot verschil maken. Soms zijn de dingen niet te veranderen, maar het doorvoelen verzacht.

Je overgeven aan je verdriet en dit werkelijk doorvoelen helpt je om weer te gaan ontdooien. De rigiditeit die er is om jezelf staande te houden en door te kunnen gaan kan oplossen om plaats te maken voor meer zachtheid en vloeiendheid in jezelf. Je komt weer in de flow van je leven, je kunt meer innerlijke vrede ervaren doordat je de realiteit onder ogen komt en je niet meer vasthoudt aan gedachten en overtuigingen (hoe het zou moeten zijn). Verdriet heeft ook een helende biologische component: het maakt je ogen en bijholten schoon, je laat toxines en spanning los. Kortom: huilen is een soort detox. Als je werkelijk loslaat zul je weer ontspannen en je zachter, vrijer en opgeladen voelen. Vanuit de diepte van verdriet kan compassie omhoog komen, voor jezelf en voor je medemens. Verdriet toelaten heeft geschenken in zich. ‘Wanhoop kan je alleen ten volle overwinnen, als je haar ten volle doorleeft’ R. Okken In de vorige nieuwsbrief heb ik geschreven over boosheid en woede. Verdriet is soms ook nauw verbonden met boosheid. Wanneer je de laag van woede in jezelf mobiliseert, zul je op de bodem vaak verdriet vinden. Verdriet is immers het gevolg van gekwetstheid. Wanneer iemand je een klap geeft, is er eerst de ervaring van ‘au’ voordat je eventueel terugslaat. Ook bij verlies kan er naast het verdriet veel woede en frustratie zijn dat iets je overkomt en kan het oneerlijk voelen. Wanneer gevoelens zoals verdriet, boosheid en angst geblokkeerd raken. kan het zelfs tot depressie leiden. Depressie kan gezien worden als een soort stagnatie in de stroom van emotionele expressie. Het kan het gevolg zijn van jarenlange onderdrukking van emoties. Emotionele verwerking gaat niet alleen over inzicht krijgen in je emoties. Het gaat vooral om het alsnog toelaten van de verdrongen emoties via tranen en het uiten van woede. Mijn eigen ervaring is dat expressie geven aan emoties me goed doet. Soms is het heel duidelijk dat we verdrietig of kwaad zijn (dan stormt het van binnen), maar soms niet (dan is er een vaag grijs wolkje). Wij zijn dan niet voldoende bewust van wat er in onszelf speelt. Wat helpt is regelmatig de tijd te nemen en aandacht te hebben voor je gevoelens. Niet kritische aandacht. Zoals ik eerder schreef gaat mijn dochter op 1 oktober op wereldreis en wat me heel blij maakt, is dat ik haar de eerste maand vergezel. We gaan samen door Myanmar in Azië backpacken. Ik kan niet wachten!! Lieve mensen, vanaf november is mijn praktijk weer open en zijn jullie van harte welkom met alle gevoelens die in jullie leven!