Boosheid (nieuwsbrief juli 2017)

Het klinkt wat vreemd, maar ik ben blij met mijn boosheid en irritatie. Niet om boos te zijn, maar wel om wat de boosheid me te vertellen heeft. Het vertelt me dat iets voor mij niet klopt. Ik voel dan dat er een grens is bereikt. Het vraagt me te onderzoeken wat er aan de hand is en waar ik behoefte aan heb. Het brengt me in beweging en in contact met mijn (daad)kracht. Afgelopen week wilde mijn dochter iets van mij en op dat moment was dat voor mij te veel. Ik voelde een soort energie in mijn lichaam opwellen en het vertelde me dat ik me boos voelde! Ik kreeg duidelijke signalen dat een grens voor mij bereikt was en ik wist dat ik er iets mee moest. Ik ging in mezelf na wat me nu zo boos maakte en waar ik behoefte aan had. Ik ontdekte dat ik me uitgeput voelde en behoefte had aan rust en hulp. Ik vertelde haar dat en zij kon mij horen. Ze zei dat zij me wel wilde helpen en bood aan om te koken. Mijn woede zakte af en ik voelde een soort zwaarte op mijn hart. Verdriet. Het was een zware dag geweest en ik wilde dat zij zich in mij kon inleven en me begreep. Dit vertelde haar en zij kon zich inleven en ze begreep me. Dat vertelde ze me ook. Dat was een mooi moment van verbinding. Helaas lukt het me niet om altijd even constructief te communiceren en dan is de verbinding ver te zoeken. Soms trek ik me terug of ik bagatelliseer mijn gevoelens of ga ik juist vol in de aanval en roep ik dingen zoals “je ruimt ook nooit iets op!" en "ik moet hier ook alles alleen doen!”. Als ik dit soort verwijten maak, ben ik niet constructief bezig. Ik maak niet duidelijk wat ik wil. Als ik mijn behoeften uitspreek, maak ik veel meer kans om ze vervuld te krijgen! Ook maak ik meer kans op verbinding en harmonie en dat wil ik ook graag!

Hoe ga jij om met irritatie en boosheid? Over het algemeen gaan we meestal op twee manieren met boosheid om. We slikken onze boosheid in en houden de expressie tegen. De reden hiervoor is dat we als kind de boodschap hebben gekregen: ‘ik houd niet van je als je kwaad bent, het kwetst me als je zo boos en brutaal bent.’ We worden een ‘aardige jongen of meisje’ en de boosheid verdwijnt naar binnen. Onze diepe behoefte om van gehouden te worden en erbij horen zorgt er vaak voor dat we kiezen om aardig te zijn in plaats van authentiek. Een andere manier is om de boosheid de vrije loop te laten en het op anderen af te reageren. We gaan dan verwijten of beschuldigen. We gaan er van uit dat de ander de schuld heeft dat iets niet helemaal loopt zoals we willen. Ook de ‘aardige jongen of meisje’ blazen op deze manier af te toe stoom af. Door de boosheid in te slikken, bouwen we veel energie op van binnen totdat het een keer ontploft. Beide reactiepatronen brengen ons meestal niet wat wij willen en we blijven toch achter met een gevoel van machteloosheid. Als we vooral aardig zijn en de woede naar binnen laten gaan, kan dit op den duur leiden tot rugklachten, ontstekingen of andere psychosomatische ziekten leiden. Meestal ontstaat er ook wrok als we ons steeds aanpassen. Als we onze boosheid ongeremd uiten, betalen we de prijs in onze relaties.

Verbinding met de emotie maken Als we onze boosheid onderdrukken of afreageren, dan maken we niet echt verbinding met onze emotie en kunnen dan niet echt doordringen tot de boodschappen die er achter zitten. Marshall Rosenberg, die verbindende communicatie in de wereld heeft gezet, zegt over boosheid: het is als een rood lampje dat ons attent wil maken dat er ergens iets niet klopt. Het roept onze aandacht, wil dat we onderzoeken wat de oorzaak is en stappen zetten om het probleem te verhelpen. Het is een schreeuw die ons laat weten dat op dat moment een belangrijk behoefte in ons te kort komt. Als we bijvoorbeeld geconfronteerd worden met veel eisen en regels en hier kwaad over worden, dan hebben we misschien behoefte aan meer vrijheid of autonomie. Of in sommige contacten maakt de boosheid ons erop attent dat we teveel aan het zorgen zijn voor anderen en onze eigen behoefte aan ontspanning en rust verwaarlozen. Of we worden boos omdat we respect of waardering nodig hebben. Boosheid heeft een grote kracht Ik heb gemerkt dat ik als ik me heel boos voel, ik beter even een time out kan nemen want anders escaleert de situatie. Even alleen zijn (soms is een paar minuten genoeg en soms veel langer). Ik focus dan op mijn lichaam en wat ik waarneem op fysiek vlak: hitte, spanning, druk, trillen etc. Boosheid heeft een grote kracht en het kan helpen om te gaan bewegen om de energie meer over je lichaam te verspreiden. Ik ga soms een eindje lopen in het bos of even bewegen in huis, expressie geven en flink ademen, vooral uitademen. Ik laat mijn energie stromen, ook mijn gedachten en die zijn dan niet bepaald vriendelijk! Tegelijkertijd ben ik ook een waarnemer van dit alles. Het waarnemen van mijn lichaam en de emoties in mijn lichaam, is een goed anker om in het hier en nu te blijven en me niet te verliezen in emoties. Wat wil ik eigenlijk? Als het innerlijk een beetje rustiger begint te worden, dan vraag ik me af wat me zo kwaad maakt en wat ik dan nodig heb of had. Dit brengt me uit de beschuldigingsmodus en in contact met mijn eigen behoeften.

Ik heb gemerkt dat boosheid is als een deksel op een pan. Zij is een bescherming om dieper liggende gevoelens niet te hoeven voelen. Wanneer ik ophoud te beschuldigen en mijn aandacht op mijn behoeften richt, dan gaat de deksel van de pan en kom ik in contact met meer gevoelens die spelen. In plaats van woede voel ik dan misschien verdriet omdat ik ondersteuning nodig had, of ik voel me bang omdat ik veiligheid heb moeten missen, of moedeloos omdat er geen verandering in een situatie komt. Overigens is de ander niet verantwoordelijk voor de vervulling van mijn behoeften! Er valt nog zoveel meer te schrijven over boosheid, maar voor nu laat ik het hier bij. Ik wens jullie allemaal blijheid met je boosheid en dat je mag gaan luisteren naar de boodschappen er van! Voor degene onder jullie die nog op vakantie gaan: een fijne vakantie toegewenst! Boosheid en vakanties gaan vaak ook goed samen!